روايت «خانه سريويلي» نيما يوشيج بر اساس تحليل نمادهاي سمبليك شعر در پرداخت به اسطوره هبوط

در اين مقاله نگارندگان مي كوشند مسئله هبوط آدم و تعامل او با شيطان را از ديدگاه نيما يوشيج بر اساس تحليل روايت گونه و سمبليك داستان « خانه ي سريولي» تبيين نمايند. شيوه تحقيق در اين پژوهش، توصيفي تحليلي است كه با روش مطالعاتي و كتابخانه اي گردآوري شده است. در اين پژوهش، ابتدا با مقدمه اي با موضوع اسطوره هبوط، به ارتباط آن با داستان مورد نظر مي پردازند. سپس در خلال روايت، به تحليل نگاه نمادين و متفاوت نيما مي نشينند. در نهايت با استدلال خود و با استناد به مفاهيم و مضامين آيات قرآن به اين نتيجه مي رسند كه سريولي نماد «آدم » است كه از بهشت هبوط مي كند و ميهمان ناخوانده ي او همان شيطان است اما بخش جالب ماجرا، «عصيان متافيزيكي» «سريويلي» پس از هبوط است كه از اين منظر، با روحيات خود شاعر، نزديكي پيدا مي كند. پايان ماجرا از تغيير جهان بيني او حكايت دارد. انتهاي مقاله به تحليل نظرات مشابه ديگر شاعران، نسبت به اسطوره هبوط اختصاص مي يابد.