بررسي مقايسه اي لحن در شاهنامه فردوسي و بوستان سعدي

درباره مختصات و ويژگي هاي ادبيات حماسي و همچنين ، ادبيات تعليمي و اخلاقي در كتاب هاي سبك شناسي و انواع ادبي ، بحث و بررسي شده ، اما به لحن حماسي و تعليمي به عنوان زير مجموعه ي اين سبك ، پرداخته نشده است. مراد از لحن اين است كه شاعر در همه ي كاربردهاي زباني واژگان و تركيبات ) ، صور خيال (به ويژه استعاره و تشبيه )صنايع ادبي از عناصر خاص و متفاوتي براي بيان مفاهيم حماسي و تعليمي بهره مي جويد. مثلا در شعر حماسي صفات و قيودي مي آيد كه مناسب حال و هواي حماسه و جنگي است. مانند:رزم آور، كينه جو، نيزه بدست. در حالي كه صفات و واژگاني كه در شعر تعليمي مي آيد، متفاوت از فضاي حماسه و جنگ است. و در راستاي پند و اندرز و اخلاق است. مانند: سياه اندرون ، فراموش عهد. همين تفاوت در شيوه ي كاربرد متفاوت تشبيه و استعاره ديده مي شود. اين مقاله به بررسي مقايسه اي لحن در جلد اول شاهنامه و بوستان سعدي پرداخته و تمام عناصري را كه در ايجاد لحني متفاوت در اين دو اثر موثر بوده مورد بحث قرارداده است. در پايان مشخص شد، كه اين دو اثر اگر چه در يك وزن و قالب سروده شده اند ولي به خاطر كاربرد لحن هاي متفاوت ، شاهنامه در حوزه ي ادبيات حماسي بررسي مي شود و بوستان سعدي در ادبيات تعليمي و اخلاقي جاي مي گيرد. روش ما در اين مقاله به صورت تحليل محتوايي است.