بررسي تطبيقي عنصر پيرنگ در دو داستان «نبوءة فرعون» و «من زنده ام»

با توجه به اينكه امروزه در دنياي معاصر عرب، داستان - به عنوان يكي از انواع نثر - جايگزين شعر شده و اهميتي بسيار بالاتر از اهميت و جايگاه شعر بافته و به نقد و بررسي بحران هاي انسان معاصر مي پردازد، بنابراين نقد و تحليل عناصر سازنده آن نيز از اهميت ويژه اي برخوردار است. عنصر پيرنگ، اساسي ترين و با ثبات ترين عنصرهاي ساختاري هر داستاني است. ميسلون هادي - نويسنده مشهور عراقي و معصومه آباد - نويسنده ايراني - در دو رمان نبوءة فرعون و من زنده ام كه از جمله رمان هاي موفق معاصر در زمينه ادبيات جنگ به شنار مي روند، آراستگي و نظم و ترتيب دروني را به خوبي رعايت كرده و از اين طريق با انتخاب يك حادثه اصلي در داستان مذكور، در بيان هدف اصلي خود كه همان نقد آثار و نتايج نبرد بر دو جامعه عراق و ايران است، موفق عمل كرده اند. آن دو با آوردن چند حادثه فرعي، فضاهاي خالي موجود در بين سكانس هاي مختلف حادثه اصلي را پر كرده و توانسته اند اجزاي تشكيل دهنده پيرنگ (گره افكني، كشمكش، هول و ولا، بحران و نقطه اوج و گره گشايي) را در جايگاه خود قرار دهند و به اين ترتيب ضمن هماهنگي و انسجام بيشتر رمان، به آن ارزش هنري بالايي ببخشايند. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه پيرنگ انتخاب شده در داستان نبوءة فرعون از نوع پيرنگ باز است اما پيرنگ داستان من زنده ام پيرنگي بسته به حساب مي آيد. هر دو داستان داستانهايي واقع گرا هستند اما خيال پردازي در داستان نبوءة فرعون بيشتر بوده و از نظر هنري، از ارزش بالاتري برخوردار است.