تحليل زهد گرايي در شعر ناصرخسرو قبادياني و ابوالعلاء معري (پژوهش تطبيقي)

اين پژوهش به بررسي و تحليل موضوع زهد در شعر ناصر خسرو قبادياني و ابوالعلاء معري در چارچوب ادبيات تطبيقي و بر اساس مكتب فرانسوي مي پردازد. درباره شعر ناصر خسرو و ابوالعلامعري تحقيقات متعددي انجام گرفته اما تاكنون ابعاد زمدگرايي در شعر آن دو به صورت تطبيقي بررسي نگرديده است. دست يابي به انگيزه هاي زهدگرايي و جلوه هاي آن در شعر اين دو شاعر و واكاوي تأثير و تأثر آنها از يكديگر، از جمله اهداف اين پژوهش است. هدف ديگر اين است كه نشان دهيم زهد كدام يك از اين دو شاعر از ارزش هاي ديني و اسلامي نشأت گرفته و به تعاليم اسلامي نزديكتر است. اين پژوهش پس از واكاوي انديشه زهد در ادب پارسي و عرب و تحليل دلايل اقبال ناصرخسرو و ابو العلا به زهد و بازتاب جلوه هاي آن در شعر ايشان به مقايسه زهدگرايي آنان مي پردازد. نگارنده در نهايت به اين نتيجه دست مي يابد كه زهد ناصر خسرو به ارزش ها و تعاليم اسلامي نزديكتر است و جلوه هاي منفي در آن ديده نمي شود اما زهد معري توأم با بدبيني و گريز از ابعاد واقعي زندگي اجتماعي و انساني است. همچنين ناصر خسرو در سرودن شعر زاهدانه به اشعار زاهدانه معرى توجه داشته و از وي تأثير پذيرفته است.