ميني ماليسم در كتاب پند پيران

ساده گرايي يا ميني ماليسم، سبكي با رويكرد ادبي است كه بر پايه فشردگي و تراكم و ايجاز بيش از حد محتواي اثر نمود پيدا مي كند. مينيماليست ها در فشردگي و ايجاز تا آنجا پيش مي روند كه فقط عناصر ضروري اثر، آن هم در كمترين و كوتاه ترين شكل باقي بماند. به همين دليل كم حجمي و ايجاز از بارزترين ويژگيهاي اين آثار است. امروزه ميني ماليسم را پديده اي نو و بر آمده از ادبيات غرب مي دانند، با وجود اين در آثار منظوم و منثور كلاسيك فارسي به ويژه متون عارفانه و صوفيانه نمونه هاي بيشماري مي توان يافت كه كاملا منطبق با ويژگي هاي سبكي داستان هاي ميني مال است. در اين ميان، برخي از حكايت هاي كتاب پند پيران برخي از ويژگي هاي داستان ميني مال را دارند. پژوهش حاضر بر آنست تا به شيوه ي تحليلي - توصيفي به بررسي ساختار حكايت هاي پند پيران و تطبيق آن با اصول داستان هاي ميني مال بپردازد تا علاوه بر ارائه ي تصويري روشن از رگه هاي مينيمال نويسي در آثار ادبيات كهن نشان دهد كه؛ اصول به كار رفته در ساختار حكايت هاي صوفيانه و عارفانه ي اين اثر از جنبه هاي بسياري با اصول داستان هاي مينيماليستي هماهنگ است و از اين جهت نمونه بارزي از كوتاه گرائي محسوب مي شود.