ارزيابي خطوط متروي تبريز در محيط جي آي اس با تمركز بر پارامترهاي فني، اقتصادي و زيست محيطي

مترو يكي از كارامدترين سيستم هاي حمل و نقل شهري به شمار مي آيد كه مي تواند حجم وسيعي از مسافران را در شهرها جابجا نمايد. يكي از مهمترين فاز هاي طراحي خطوط مترو مسيريابي خطوط مي باشد كه در صورت نامناسب بودن مسيريابي هزينه هاي گزافي را در پروسه اجرا و بهره برداري و نگهداري به سيستم اعمال خواهد نمود. بنابر اين ضروري است تا در مسيريابي خطوط قطار شهري، كه مهمترين وسيله نقليه عمومي و در عين حال پرهزينه از نظر احداث است، تا حد امكان از دانش و فناوري روز استفاده كنيم. در اين تحقيق با استفاده از معيارهاي تأثير گذار بر مسيريابي خطوط قطار شهري شامل پارامترهاي فني، اقتصادي و زيست محيطي و با بكارگيري روش تحليل سلسله مراتبي در محيط جي آي اس به ارزيابي خطوط چهارگانه مترو تبريز پرداخته شده است نتايج نهايي بدست آمده از روش پيشنهادي براي ارزيابي خطوط در اين پژوهش نشان مي دهد كه خطوط يك و سه در وضعيت مطلوب قرار دارند ولي خطوط دو و چهار وضعيت مناسبي نداشته و مي توانند بر اساس نقشه هاي ارائه شده در اين تحقيق اصلاح گردند.