بررسي مناسب سازي اتوبوس هاي BRT به منظور استفاده معلولين و جانبازان (مطالعه موردي: خط يك BRT تهران)

معلوليت به مثابه پديدهاي زيستي و اجتماعي، واقعيتي است كه تمام جوامع، صرف نظر از ميزان توسعه يافتگي، اعم از كشورهاي صنعتي و غيرصنعتي با آن مواجه هستند. در حال حاضر تعداد معلولين در جهان، ده درصد از كل جمعيت را به خود اختصاص داده اند. بدليل چنين روندي مسايل عديده اي در حل مشكلات عمومي معلولين به عنوان يك قشر قابل توجه محسوس مي باشد، زيرا به تناسب رشد جمعيت، معلوليتها نيز در ابعاد مختلف رشد داشته است. از طرفي مشكلات ناشي از نواقص و كمبودهاي سيستم حمل و نقل شهري به صورت ترافيك نامطلوب با عوارض ناخوشآيند و مضر نمايان مي شود. معلولين نيز مثل همه ي اقشار نياز دارند درجامعه احتياجات خود را درتمامي زمينه ها درسطح شهر برآورده سازند و ازتمامي امكانات همانند ديگر افراد با آرامش خاطر استفاده نمايند اما مشكل ازجايي شروع مي شودكه فضاهاي شهري متناسب با شرايط جسماني آنها نمي باشد و نواقص و كمبودهاي فضاي شهري باعث گوشه گيري و انزواي آنها مي گردد. دراين راستا طراحان و برنامه ريزان فضاي شهري بايد تدابيري اتخاذكنندكه باتغييرات ساده اي درسطح شهر برقراري ارتباط باجامعه را براي معلولين آسان تركنند. هدف اين پژوهش بررسي مناسب سازي اتوبوسهاي خط يك BRT تهران به منظور استفاده معلولين وجانبازان مي باشد. روش تحقيق دراين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظرشيوه انجام توصيفي - تحليلي است و روش جمع آوري اطلاعات مبتني برمطالعات كتابخانه اي و اسنادي، مشاهدات ميداني، مصاحبه و به دست آوردن داده ها ازطريق پرسشنامه و تجزيه وتحليل اطلاعات با نرم افزار SPSS بوده است. لذا در اين مقاله با توجه به ناكافي بودن اقدامات انجام گرفته در خط يك اتوبوسهاي BRT تهران، راهكارهايي براي بهبود وضع اتوبوسهاي مذكور، به منظور استفاده ي بهينه توانيابان و جانبازان ارايه خواهد شد.