اولويت بندي فرسايش زيرحوزه ها با مدل FSM (مطالعه موردي: حوزه آبريز نمارستاق استان مازندران)

فرسايش خاك يكي از مسايل و مشكلات جدي حوزه هاي آبخيز ايران محسوب مي شود، در بيشتر كشورهاي جهان به دليل نبود آمار دقيق از ميزان فرسايش رسوب، بهره گيري از مدل هاي برآورد فرسايش در رسوب گريزناپذير است. به منظور اعمال مديريت اثربخش بر عرصه هاي منابع طبيعي خصوصا منابع خاك، نياز است كه زيرحوزه ها براي انجام عمليات حفاظتي اولويت بندي شوند. در اين پژوهش، حوزه آبخيز نمارستاق استان مازندران با مساحت معادل 256 كيلومتر مربع شامل 24 زيرحوزه، بااستفاده از مدل FSM مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنين در مدل FSM براي تعيين ميزان رسوب سالانه از 7 پارامتر نمره دهي (توپوگرافي، آبكندها، پوشش گياهي، سنگ شناسي، اقليم و حفاظت خاك) استفاده شد. بدين منظور از داده هاي DEM با قدرت تفكيك 30 متري سنجنده ي ASTER، تصاوير سنجنده OLI ماهواره لندست 8 براي تاريخ مرداد 1395، نقشه زمين شناسي با مقياس 1:100000 ، داده هاي هواشناسي و بازديدهاي ميداني پيشنهاد گرديد. نتايج حاصل از تحليل هاي صورت گرفته نشان داد كه در روش FSM از نظر توليد رسوب سالانه زيرحوزه U,R,A و I با توليد 7326/156، 3998/5، 7365/23، 2759/02 و 2279/45 تن در هر هكتار، بحراني ترين زيرحوزه بوده است.