تشخيص تقلب در سيستم بانكداري الكترونيك با استفاده تركيبي از الگوريتم هاي K-Means و K-NN

با گسترش روز افزون استفاده از سامانه هاي مدرن بانكي و افزايش تعداد تراكنش هاي بانكي، سوء استفاده هاي مالي و تقلب در اين تراكنش ها بيش از پيش نمود پيدا كرده است. اين سوء استفاده ها علاوه بر از دست دادن منابع مالي هنگفت، باعث كاهش اعتماد مشتريان به استفاده از سامانه هاي مدرن بانكي و در نتيجه كاهش اثربخشي اين سامانه ها در مديريت بهينه ي سرمايه و تراكنش هاي مالي مي شود. هر چند جلوگيري از تقلب بهترين راه كاهش تقلب هاي بانكي است، اما افراد سودجو از راه هاي مختلف به اهداف خود دست پيدا مي كنند. بنابراين روش هايي مورد نياز است تا تراكنش هاي مشكوك به صورت برخط شناسايي و از انجام آن ها ممانعت به عمل آيد. در سال هاي اخير روش هاي داده كاوي توانسته اند با موفقيت در جلوگيري از پولشويي، تشخيص تقلب كارت هاي سپرده و اعتباري به كار گرفته شود. در اين پايان نامه، روش هاي داده كاوي به منظور تشخيص تقلب در بانكداري الكترونيك بررسي مي شود. به اين منظور روشي تركيبي شامل خوشه بندي و كلاس بندي براي تشخيص تقلب ارايه شده است. در روش پيشنهادي قبل از كلاس بندي ،خوشه بندي انجام مي شود تا يك فيلد مفيد به اين اطلاعات اضافه شود؛ زماني كه اين فيلد به اطلاعات اضافه شد، كلاس بندي روي فيلدهاي قبلي و فيلد جديد انجام مي شود.