ارزيابي ميزان نقش عوامل طبيعي و انساني در خشك شدن درياچه هاي طشك و بختگان

درياچه هاي طشك و بختگان واقع در استان فارس به عنوان دومين درياچه هاي بزرگ داخلي، يكي از منابع مهم آبي در جنوب غرب ايران محسوب مي شوند و از نظر اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و تعديل شرايط اقليمي اهميت زيادي درمنطقه دارند، در حقيقت زيستگاه پرندگاني هستند كه در فصول خاص به آن جا مهاجرت مي كنند. اين درياچه ها طي سال هاي اخير با بحران خشك شدن مواجه گشته اند. در اين پژوهش ابتدا با مطالعه روند متغيرهاي اقليمي (بارش، تبخير) و هيدرولوژيكي (دبي رودخانه ها) در محيط نرم افزار ميني تب، ميزان نقش عوامل طبيعي بر خشك شدن درياچه -هاي طشك و بختگان مورد سنجش قرار گرفت. نتايج مطالعات روند بارش سالانه حاكي از آن است كه تغييرات بارشجزيي بوده و تاثير چنداني بر خشك شدن اين درياچه ها نداشته است. از سوي ديگر با بررسي روند دبي سالانه مشخص شد كه در بالادست سد ملاصدرا و سد درودزن دبي سالانه از روند افزايشي برخوردار مي باشد، در حالي كه به دليل تاثيرات اين سدها، دبي سالانه در پايين دست سد ملاصدرا داراي روند كاهشي بوده و در پايين دست سد درودزن فاقد روند معني دار است، همچنين پس از پيوستن رودخانه سيوند به كر، در محل ورود آنها به درياچه هاي طشك و بختگان،دبي سالانه روند كاهشي دارد. در حقيقت عامل اصلي كاهش مساحت درياچه هاي طشك و بختگان، جلوگيري از ورود آب رودخانه كر- سيوند، كه منبع اصلي تغذيه كننده اين درياچه ها به شمار مي آيد، به واسطه نگهداري در سازه هاي انسان ساخت از جمله سدها و شبكه هاي آبياري و زهكشي مي باشد.