ارزيابي نقش و جايگاه بافت هاي فرسوده شهر در ايجاد و گسترش جرم، (مطالعه موردي: شهر زاهدان)

از عوامل موثر بر بالابودن ميزان جرايم و آسيب هاي اجتماعي، وجود مكان ها و مناطق جرم خيز است. از اين نظر بافت هاي فرسوده شهري مكان هاي مستعدي براي پيدايش و رشد جرايم و آسيب هاي اجتماعي به شمار مي روند. بنابراين اهميت و ضرورت پژوهش حاضر از آنجايي ناشي مي گردد كه بافت هاي فرسوده به خصوص در شهر زاهدان با توجه به وجود بافت هاي فرسوده زياد، در تحقيقات متعدد نشانگر آن است كه وقوع جرم در آنها بيشتر بوده كه اين امر نيازمند بررسي و تحليل جرم شناسي آن مي باشد. اين پژوهش يك نوع تحقيق كاربردي – توسعه اي است. روش مطالعه توصيفي - تحليلي است. جامعه آماري پژوهش شامل جمعيت ساكن در بافت فرسوده شهر زاهدان در سال 1395 به تعداد 250000 نفر مي باشند كه بر اساس فرمول كوكران اين تعداد به 380 نفر تقليل يافتند. داده ها با استفاده از دو پرسشنامه بافت فرسوده به 15 گزينه و پرسشنامه ارتكاب جرم با 16 سوال بهره گرفته شده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات آماري و براي تشريح نتايج پرسشنامه از نرم افزار SPSS و آزمون رگرسيون استفاده شده است. نتايج بيانگر آن است كه فرضيه اصلي پژوهش با ميزان معناداري 0,000 مورد تاييد واقع گشت بدين صورت كه وجود بافت فرسوده در شهر زاهدان بر ميزان ارتكاب جرم تاثير داشته است و زمينه ساز افزايش آن شده است. همچنين ساير زيرمجموعه هاي ارتكاب جرم نيز از بافت فرسوده تاثير پذيرفته اند، بگونه اي كه بر خريد و فروش مواد مخدر، خريد و فروش مشروبات، شرارت و مسايل خانوادگي و اجتماعي به ترتيب با ميزان معناداري 0,001، 0.002، 0.000 و 0.003 تاثير داشته است. بر اين اساس ميزان تاثير بر شرارت داراي بيشترين تاثير و و بر مسايل خانوادگي و اجتماعي كمترين تاثير را داشته است.