مكانيابي مراكز امدادي بر اساس نقاط حادثه خيز جاده ها با استفاده از روش AHP (مطالعه موردي جاده تبريز- اهر)

يكي از نتايج نامطلوب و اجتناب ناپذير سيستم حمل و نقل، تصادفات ترافيكي است. كاهش تصادفات ترافيكي به عنوان يكي از اولويت هاو معيارهاي تصميم گيري در عرصه ي حمل و نقل مورد توجه مي باشد. به همين دليل در ايران ضرورت پرداختن به مسايل ايمني انكارناپذير به نظر مي رسد. مكان يابي و احداث پايگاه هاي امداد جاده اي يكي از اصول اوليه ايمن سازي جاده هاست. اين پژوهش برآن است، با پيشنهاد يك راهكارهاي مناسب براي مكانيابي مراكز امداد و نجات بر اساس نقاط پر حادثه گام موثري در شناسايي اين مكان ها در محور مورد مطالعه برداشته تا در پي آن زمينه براي ارايه راهكارهايي براي كاهش تلفات جاده اي موجود فراهم آيد. جهت نيل به اين مهم، ابتدا به انتخاب شاخصه هاي مكان يابي احداث مراكز امداد جاده اي پرداخته شده است. پس از انتخاب معيارها، به تهيه لايه هر يك از اين لايه ها پرداخت مي شود. ارزش و اهميت هر يك از لايه ها با استفاده از روش AHP تعيين مي گردد. جهت استانداردسازي لايه ها، از روش Fuzzy Membership استفاده گرديده است و در نهايت با استفاده از روش جمعي وزن دهي ساده، لايه ها روي هم گذارده و مكان هاي مناسب جهت احداث مراكز امداد جاده اي مشخص مي گردد. پس از روي هم گذاري لايه مراكز امداد جاده اي موجود، مشخص مي گردد كه از مكان يابي مناسبي برخوردار نمي باشد و نيازمند تجديد نظر در مكان مراكز امداد جاده اي مي باشد.