بررسي تغييرات مكاني بارش پاييزه ايران با استفاده از روش آماري نوين

بارش عنصري است كه به عنوان يكي از مهم ترين عناصر آب و هوايي از ديدگاه مختلف مورد بحث و پژوهش زياد قرار گرفته است. بررسي ويژگي هاي بارندگي و پهنه بندي آن نقش عمده اي در استفاده بهينه از منابع آب و خاك و مديريت مخاطرات محيطي دارد. در اين پژوهش به كمك داده هاي بارش روزانه 38 ايستگاه سينوپتيك ايران در طي دوره آماري 30 ساله (1981-2010) از بارش پاييزه ايران انجام گرفت.ابتدا ماتريس 38*2760 حاصل شد كه بر روي سطرها روز ها و بر روي ستون ها، ايستگاه ها قرار گرفتند. به منظور پهنه بندي نواحي بارش از تحليل خوشه اي استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها و ترسيم نمودارها از نرم افزار MATLAB بهره گرفته شد. با استفاده از روش كريجينگ معمولي در نرم افزار GIS جهت درون يابي بارش پاييزه ايران استفاده گرديد. نتايج حاصل از تحليل خوشه اي بر روي فواصل اقليدسي اين ماتريس به روش وارد نشان داد كه بر حسب مقدار و زمان دريافت بارش در منطقه مورد مطالعه سه ناحيه بارش متمايز وجود دارد. منطقه مذكور با توجه به وضعيت بارشي آن شامل منطقه كم بارش، پر بارش و بارش متوسط مي باشد. منطقه پر بارش در فصل پاييز سواحل درياي خزر و زاگرس مركزي است كه بيشترين بارش ها در ايستگاه هاي رشت و بابلسر ثبت شده است. مناطق شمال شرق ، غرب و جنوب غرب ايران در منطقه بارش متوسط جاي گرفته اند.فلات مركزي، جنوب و جنوب شرق ايران در منطقه كم بارش در فصل پاييز مي باشند.