بررسي الگوي خود همبستگي فضايي سرعت باد سطحي (SWS) در درياي عمان

سرعت باد سطحي (SWS) به عنوان مولف هي هواشناسي مهم در مطالعات جوي، اقليمي، اقيانوسي و محيط زيستي داراي كاربرد است. از اين رو در اين پژوهش داده هاي ماهواره اي SWS براي درياي عمان طي سال هاي 2003 تا 2015 در دو مقياس زماني ماهانه و سالانه با استفاده از آماره موران جهاني و آماره موران محلي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از آماره موران جهاني براي مقياس زماني ماهانه نشان دهنده وجود خود همبستگي قوي و الگوي خوشه اي براي داده هاي SWS در تمامي ماه ها بود اما در اين بين ماه هاي گرم از خود همبستگي قوي تري برخوردار بودند. اين آماره براي مقياس زماني سالانه نشان دهنده روندي صعودي در مقادير خود همبستگي و خوشه اي شدن داده هاي SWS در 13 سال مورد مطالعه بود. نتايج حاصل از آماره موران محلي براي مقياس ماهانه نشان داد كه خوشه هاي بالا - بالاي SWS كه معرف مقادير بالاي سرعت باد سطحي اند در ماه هاي سرد در نواحي شرق، شمال و شمال شرق درياي عمان و در ماه هاي گرم در نواحي جنوب شرق منطقه شكل گرفته اند. تشكيل اين نقاط در ماه هاي سرد و گرم سال به ترتيب مي تواند مربوط به مانسون زمستانه و تابستانه باشد. از طرفي محل تشكيل خوشه هاي پايين - پايين (مقادير پايين سرعت باد سطحي) در همه ماه ها تقريبا ثابت و در قسمت هاي غرب و جنوب غربي منطقه بود. نتايج اين آماره براي مقياس زماني سالانه حاكي از روند افزايشي تعداد خوشه هاي بالا - بالا و پايين - پايين SWS در 13 سال بود. در اين بين روند صعودي افزايش نقاط پايين - پايين داراي نوسان كمتري بوده و اين نقاط به شكل واضح تري در منطقه در حال افزايش بودند.