بررسي و تحليل وضعيت معماري پايدار در نواحي اقليم سرد و كوهستاني ايران

افزايش روز افزون گرماي كره زمين ، نازك شدن لايه اوزن و كاهش سوخت هاي فسيلي و آسيب هاي جبران ناپذير به محيط زيست باعث به وجود آمدن مفهومي به عنوان پايداري شده. پايداري به عرصه معماري و ساختمان سازي به دليل اينكه بخش عظيم مصرف كننده سوخت هاي فسيلي و توليدكننده ي قسمت اعظمي از الودگي ها است تحت عنوان معماري پايدار راه يافته. اهداف معماري پايدار شامل صرفه جويي در مصرف انرژي، كاهش استفاده از منابع تجديد ناپذير، حذف يا كاهش مصرف مواد سمي و يا آسيب رسان بر طبيعت در صنعت ساختمان سازي و توسعه محيط طبيعي مي باشد. يكي ازراه هاي كاهش مصرف انرژي طراحي ساختمان هايي است كه مطابق با ويژگيهاي اقليمي آن مناطق باشد. در اين مقاله با مشخص كردن مناطق سرد و كوهستاني در ايران به برسي ويژگيهاي معماري بومي آن مناطق در راستاي معماري پايدار براي كاهش استفاده از سوخت هاي فسيلي و تجديدناپذير پرداخته شده است. طراحي همساز با اقليم يكي از راهكارهاي مناسب و موثر در كاهش انرژي هاي فسيلي در راستاي معماري پايدار است. مصرف منابع انرژي در كم ترين حد ممكن، استفاده از مصالح تجديد پذير، حفاظت و عرضه ي انرژي و بازيافت كامل ان بدون ايجاد الودگي، كاهش مصرف منابع غيرقابل تجديد، توسعه ي محيط طبيعي، حذف يا كاهش مصرف مواد سمي و يا آسيب رسان بر طبيعت در صنعت ساختمان سازي، از جمله ويژگي هاي طراحي پايدار به شمار مي رود.