نقش يادگيري تجربي كلب در بهبود آموزش بزرگسالان

اين تحقيق با هدف بررسي نقش يادگيري تجربي كلب در بهبود آموزش بزرگسالان صورت گرفته است و روش تحقيق حاضر با توجه به ماهيت و اهداف تحقيق و به لحاظ ويژگي در نحوه جمع آوري اطلاعات در ارتباط با موضوع مورد نظر، توصيفي تحليلي مي باشد. جمع آوري اطلاعات نيز با استفاده از منابع مكتوب كتابخانه اي، مقالات پژوهشي در حوزه ترويج و آموزش كشاورزي و تعبيري از مقالات حوزه ي آموزشي نشات گرفته و اساس كار بر تحليل و استنباط محقق و به لحاظ استفاده از نتايج كاربردي مي باشد. اهميت يادگيري با توجه به سير تغيير و تحولات جامعه بر كسي پوشيده نيست. راهكارهاي افزايش قدرت و تأثير يادگيري بر زندگي در آموزش و پرورش، امروزه بيش از پيش مورد توجه قرار گرفته است. آموزش بزرگسالان نيز از اين قاعده مستثني نيست. بزرگسالي به دوراني اطلاق مي شود كه مهارتها و تواناييهاي اوليه اي كه در دوران كودكي به سرعت كسب شده اند به هم مرتبط مي شوند و به طور كامل مورد بهره برداري قرار مي گيرند. علاوه بر آن مهارتها و تواناييهاي جديدي نيز در اين دوران آموخته مي شود. افراد بشر در هر سني توانايي يادگيري را دارند. ظرفيت يادگيري مطالب جديد در افراد به عوامل گوناگوني از جمله آمادگي هاي قبلي، هوش و از همه مهمتر شدت تمايل براي يادگيري بستگي دارد. بزرگسالان نيز به تبع ساير افراد بشر توانايي يادگيري مطالب و استفاده از تكنولوژيهاي نوين را دارند. اين است و چهار سبك » ديويد كلب « مقاله نيز سعي دارد بر اساس يكي از انواع تقسيم بندي سبك هاي يادگيري كه متعلق به يادگيري واگرا، همگرا، انطباق يابنده و جذب كننده را مطرح مي كند، به بررسي نقش يادگيري تجربي كلب در بهبود آموزش بزرگسالان بپردازد.