نقش گردشگري خلاق در توسعه مناطق روستايي (بررسي مفهومي)

ناكارآمدي و ناپايداري راهبردهاي كلاسيك در زمينه توسعه باعث شد تا برنامه ريزان و محققان توسعه روستايي درجستجوي راهبردهاي جديد براي كاستن از چالشهاي اقتصادي و اجتماعي پيش روي اين مناطق باشند. به طوري كه،فعاليت هاي سنتي و معمول كشاورزي مترادف با اقتصاد سنتي نواحي روستايي بوده و در چند دهه اخير اهميت فعاليت هاي كشاورزي در توسعه مناطق روستايي در برخي از مناطق در حال افول بوده است. به عبارت ديگر، فعاليت هاي سنتي كشاورزي توانايي پاسخگويي به چالش هاي اجتماعي و اقتصادي نواحي روستايي بويژه در مواردي از قبيل ايجاد فرصت هاي شغلي جديد و پايدار و تنوع بخشي به منابع درآمدي ساكنين را ندارد و همين عامل در حال حاضر به يكي از بزرگترين چالش هاي توسعه پايدار و نيل به اهداف آن مطرح است. از اين رو، بررسي مباني نظري نشان مي دهد كه، گردشگري روستايي به عنوان يكي از استراتژي هاي جديد توانسته است به ايجاد تحول در توسعه روستايي در مناطق مختلف دنيا كمك موثري نمايد. امروزه گردشگري به نسل سوم خود يعني گردشگري خلاق تغيير جهت داده است. به طوري كه، با ظهور گردشگران و مصرف كنندگان پست مدرن تجارب استاندارد ارايه شده توسط مكان هاي تفريحي بزرگ، ديگر براي برآوردن خواسته هاي اين مصرف كنندگان كافي نيست. از سوي ديگر مناطق روستايي به علت فقر و كمبود امكانات زيرساختي همواره در جذب گردشگر با مشكل روبرو بوده اند، لذا گردشگري خلاق به دليل عدم نياز به سرمايه گذاري عظيم و استفاده از آثار فرهنگي و طبيعي موجود به عنوان يك رويكرد مناسب در توسعه گردشگري روستايي است. لذا پژوهش حاضر در پي بررسي نقش گردشگري خلاق در توسعه روستايي است. تحقيق حاضر از نظر نوع كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي - تحليلي بوده و از روش كتابخانه اي استفاده كرده است. در طي اين تحقيق مشخص گرديد كه گردشگري خلاق مسلما داراي پتانسيل بسياري نسبت به مقاصد گردشگري فرهنگي سنتي دارد و منابع خلاق پايدارتر از محصولات فرهنگي ملموس هستند و همچنين نيازي به ميراث ساخته شده و يا هزينه حفاظت و نگهداري از ساختمان ملموس و با ارزش نخواهد داشت. بنابر اين گردشگري خلاق در مناطق روستايي پتانسيل بالايي در توسعه گردشگري خواهد داشت و زمينه اي براي توسعه روستايي فراهم مي نمايد.