كشف تغييرات فضايي دماي سطح دريا (SST) در خليج فارس

بنابر كاربرد بالاي دماي سطح دريا (SST) در مباحث اقليمي و اقيانوسي، در اين پژوهش داده هاي SST طي سال هاي 2003 تا2015 و در سه مقياس زماني فصلي، ماهانه و سالانه توسط دو مورد از تحليل هاي مهم آمار فضايي يعني موران جهاني و موران محلي در خليج فارس مورد بررسي قرار گرفت. نتايج حاصل از موران جهاني براي مقياس زماني فصلي حاكي از خود همبستگي قوي داده ها براي هر چهار فصل بود كه در اين بين فصل هاي بهار و تابستان به ترتيب قوي ترين و ضعي فترين خود همبستگي رادارا بودند. همچنين نتايج حاصل از اين تحليل براي مقياس زماني ماهانه نشانگر قوي ترين خودهمبستگي براي ماه مارس وضعيف ترين خود همبستگي براي ماه ژولاي بود. اين آماره براي مقياس زماني سالانه نشان دهنده روندي نزولي در مقاديرخود همبستگي و خوشه اي شدن داده هاي SST در 13 سال مورد مطالعه بود. نتايج حاصل از تحليل موران محلي براي مقياس زماني ماهانه حاكي از تعداد بالاتر خوشه هاي فضايي براي ماه هاي فصل بهار نسبت به ساير ماه ها بود. همچنين اين تحليل براي مقياس زماني فصلي مشخص كرد كه خوشه هاي پايين - پايين كه معرف مقادير پايين SST اند غالبا در قسمت غربي خليج فارس و خوشه هاي بالا - بالا كه نشانگر مقادير بالاي SST اند در قسمت مركزي و شرقي منطقه گسترش يافت هاند. با استفاده از اين تحليل براي مقياس سالانه مشخص شد كه تعداد هر دو نوع خوشه هاي فضايي SST در گذر زمان كاهش يافته و الگوي تشكيل اين خوشه ها دچار تغيير شده است. تغيير در مقدار و الگوي تشكيل خوشه هاي SST به مرور زمان مي تواند اثرات منفي را بر الگوي بارش و باد سطحي، غلظت كلروفيل a و جريانات سطحي خليج فارس وارد كند.