اولويت بندي معيارهاي شناخت مكانهاي بهينه در بلندمرتبه سازي با استفاده از روش تصميم گيري تحليل چند معياره

حركت به سمت ايجاد شهرهاي فشرده و متراكم و بلند مرتبه سازي در شكل گيري شهرهاي پايدار بسيار مهم و حياتي مي باشد. اين مقاله با هدف شناخت و الويت بندي معيارهاي شناخت مكان هاي بهينه در بلند مرتبه سازي از روشهاي تحقيق در عمليات بهره مي گيرد. تحقيق در عمليات به عنوان يك روش علمي رياضي تبديل به يك ابزار مناسب جهت استفاده در بسياري از حوزه هاي تصميم گيري و مديريتي شده است. مدل هاي ارايه شده در شاخه هاي مختلف تحقيق در عمليات مي توانند به صورت عملي مديران را جهت شناسايي وضعيت جاري و ارايه راهكارهاي لازم به منظور ارتقا و پيشرفت ياري رسانند. مقاله حاضر، از نوع توصيفي - تحليلي بوده و راهنمايي كاربردي در زمينه ارزيابي موثر و كارآمد معيارهاي شناخت مكان بهينه در بلند - مرتبه سازي براي سياست گذاران و برنامه ريزان شهري مي باشد. در حال حاضر متاسفانه به دليل عدم شناخت دقيق شاخص ها و معيارهاي شناخت مكان بهينه براي بلندمرتبه سازي در مكانيابي و احداث ساختمان هاي بلند مرتبه كاستي هاي زيادي مشاهده مي شود. بررسي هاي صورت گرفته نيز بيانگر آن است كه تاكنون تحقيقاتي تكنيكال و اثباتي در اين حوزه صورت نگرفته و تنها در بعضي از تحقيقات به گردآوري شاخصها اكتفا شده است. نگارندگان در اين مقاله با نظرسنجي از كارشناسان و خبرگان، شاخص ها و معيارهاي مكان بهينه در بلندمرتبه سازي را شناسايي و تدوين كرده و به طراحي ساختار شبكه اي اقدام ورزيدند. در پايان، با استفاده از پرسشنامه طراحي شده و سپس با استفاده از نرم افزار SuperDecision معيارهاي تعيين شده براي شناخت مكان بهينه در بلندمرتبه سازي، رتبه بندي شد. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه مهمترين عامل در تعيين مكان بهينه بلند مرتبه ها، قيمت زمين،(0/34) مي باشد و در رتبه بعدي عوامل درآمد خانوار (0/33) و قيمت اجاره واحدهاي مسكوني (0/32) قرار دارند اين نتايج نشان مي دهد كه در تعيين مكان بهينه بلند مرتبه ها عوامل اقتصادي بيشترين ميزان اهميت را دارا مي باشند.