(روند تكاملي و تحولات آموزش كشاورزي از گذشته تا كنون (مورد مطالعه: مقطع كارشناسي در ايران

نقش عامل انساني در فرايند توسعه، به ويژه توسعه كشاورزي موثرتر و پررنگ تر از گذشته مشهود است و همواره مورد تاكيد متخصصين و علماي فن قرار گرفته است. در واقع ارتباط مستقيم و مثبت بين آموزش و توسعه نيازي به استدلال ندارد. همچنين آموزش عالي كشاورزي به طور اخص، يكي از پايه هاي اصلي توسعه كشاورزي هر كشور مي باشد. زيرا براي تامين توسعه پايدار كشاورزي، بايد رشد كيفي نيروي انساني در اين بخش مورد توجه قرار گيرد. در اين راستا مطالعه و تجزيه و تحليل روند آموزش عالي كشاورزي از گذشته تا زمان حال در كشور، حائز اهميت مي باشد. زيرا با اين رويكرد مي توان به چالش ها و تنگناهاي آموزشي پي برد و براي اصلاح و بهبود آن ها اقدام نمود. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي سير تحول و تكامل آموزش كشاورزي در مقطع كارشناسي طراحي و تدوين شد و از روش كيفي براي جمع آوري و تجزيه و تحليل اطلاعات استفاده گرديد. يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه برنامه ريزي براي آموزش عالي كشاورزي همواره روندي پيچيده و زمان بر بوده است و تا كنون نواقص و مشكلات مختلف، كيفيت آموزشي آن را خدشه دار كرده است. لذا به منظور دستيابي به كيفيتي مناسب لازم است برنامه ريزي آموزشي بگونه اي طرح ريزي شود كه تمامي عناصر و مسائل مربوط به جامعه و از جمله جامعه روستايي و كشاورزي با هم مدنظر قرار گرفته و همچنين برنامه هاي توسعه كشور در افق آينده نيز در نظر گرفته شود و بعلاوه مسئولين امر در كليه سطوح از وزارت علوم گرفته تا پايين ترين سطوح دانشگاهها از جزئي نگري و منفعت طلبي شخصي و گروهي بپرهيزند و ارتقاي كيفيت آموزش عالي كشاورزي را مدنظر قرار دهند.