آموزش محيط زيست و تاثير آن بر دستيابي توسعه پايدار

آموزش، اثربخش ترين سازوكار جامعه براي مقابله با بزرگترين چالش اين قرن، يعني توسعه پايدار است.آموزش محيط زيست، بنيادي ترين شيوه در حفاظت محيط زيست بوده كه هدف از آن ،يافتن مناسب ترين و بهترين نظام و شيوه ارائه مطالب و نحوه فعاليت ها و اجراي ساختاري است كه زمينه ساز ارتقاء آگاهي هاي زيست محيطي در سطح جامعه مي باشد. هدف از انجام اين مطالعه مروري بررسي تأثير آموزش زيست محيطي بر روند دستيابي به توسعه پايدار بوده است. روش جمع آوري اطلاعات در اين تحقيق به صورت كتابخانه اي و منبع اصلي گردآوري اطلاعات منابع كتابخانه اي و ترجمه مقالات موجود بوده است. نتايج اين مطالعه بيانگر اين مساله است كه براي رسيدن به توسعه اي پايدار نياز به ترويج اخلاق زيست محيطي مي باشد و اين ميسر نمي گردد مگر با نهادينه كردن آموزش هاي زيست محيطي. بر اساس نظرات محققين، اين آموزش ها بايد در سطوح مختلف و متناسب با اقشار مختلف جامعه اعم از متخصصين، مديران، دانشگاهيان، دانش آموزان و سايرافراد ارائه گردد. در ميان اين گروهها طبيعتاً آموزش دانش آموزان و دانشجويان كه نسل آينده جامعه و مديران و تصميم گيرندگان كشور خواهند بود، در صورت برنامه ريزي صحيح و ارائه محتواي آموزشي مناسب كه منجر به رسيدن به درك كافي جهت احترام گذاشتن به محيط زيست گردد، مي تواند تضمين كننده دستيابي و تحقق اهداف توسعه پايدار در حوزه محيط زيست باشد.