پهنه بندي خطر وقوع زمين لغزش با استفاده از تحليل سلسه مراتبي (AHP) در حوضه آبريز بابلرود

مناطق شمالي كشور به علت شرايط خاص اقليمي، زمين شناسي و توپوگرافي و همچنين برخي عوامل انساني مانند تغيير كاربري زمين ها و احداث شبكه راه هاي ارتباطي داراي درصد وقوع زياد زمين لغزش نسبت به ساير نقاط كشور مي باشد و هر ساله خسارات مالي در قالب تخريب مراكز فعاليت هاي اقتصادي، فرسايش خاك، تخريب راه هاي ارتباطي و.... متوجه اين مناطق مي باشد. حوضه آبريز بابلرود هم از اين قاعده مستثني نيست. در اين تحقيق براي پهنه بندي خطر زمين لغزش 8 معيار زمين شناسي، شيب، كاربري اراضي، گسل، آبراهه، فاصله از جاده، ارتفاع و جهت شيب مورد بررسي قرار گرفت. همه ي اين لايه ها در محيط ARC GIS تهيه و كلاس بندي شدند و امتيازدهي لايه هاي مورد نظر در نرم افزار Idridi Selva انجام گرفت و در نهايت با استفاده از روش AHP نقشه نهايي منطقه كه پهنه بندي خطر مي باشد تهيه گرديد. با بررسي نتايج بدست آمده از اين تحقيق مشخص شد كه گستره مورد مطالعه به طور كلي مستعد وقوع زمين لغزش مي باشد. از عوامل مختلف تاثيرگذار در زمين لغزش منطقه مورد مطالعه، عامل زمين شناسي بيشترين وزن را به خود اختصاص داده است. بررسي نقشه پهنه بندي نشان مي دهد كه مناطق با خطر بالا در گستره سازندهاي مارن دار (هم ارز سازند قرمز بالايي) قرار گرفته اند كه اين واحد سنگي از مستعدترين سازندهاي لغزش در استان مازندران به شمار مي آيد. عامل ديگري كه باعث تحريك ناپايداري در طي سال هاي گذشته شده است، تغييرات وسيع كاربري زمين هاي جنگلي است.