بررسي قابليت هاي فناوري چيدمان فضا (space syntax) در تحليل فضاي شهري

شهر مانند ارگانيسم هاي زنده و همچون سيستمي پويا مدام در حال تغيير و تحول مي باشد لذا براي شناخت ويژگي هاي شهر، بايست به بررسي ساختار شهر در وضع موجود پرداخت تا بتوان با شناسايي نقاط ضعف و قوت طرح هاي بهتري را ارايه داد و زمينه را براي حضور بيشتر شهروندان و در نتيجه ايجاد محيطي سرزنده و پويا فراهم آورد كه اين هدف اصلي طراحان شهري است. براي اين منظور روشهاي مختلفي وجود دارد كه يكي از اين روشها چيدمان فضايي است كه به بررسي ترتيبي چيدمان كليه فضاها و ارتباط آنها با يكديگر مي پردازد و آنها را در غالب نمودارهاي گرافيكي و مقادير كمي رياضي ارايه مي دهد و ثابت ميكند كه ترتيب قرار گرفتن فضا ها در كنار يكديگر تاثير بسزايي بر نحوه استفاده از فضا ها دارد. هدف اصلي اين پژوهش و مقاله مروري بررسي قابليت ها وتجارب بكارگيري اين تكنولوژي جديددر تحليل فضاهاي شهري در مقياس جهاني و امكان بكارگيري آن در نمونه هاي ايراني است. يافته هاي اين بررسي نشانداد كه تكنيك (Space Syntax) بر پايه تحليل گرافهاي ارتباطي توانمندي بالايي در تحليل عمق و همپيوندي فضاهاي شهري و قابليت دسترسي آنها در مقياس پياده و سواره را دارا است.