مكانيابي احداث نيروگاه خورشيدي با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و روش تحليل سلسله مراتبي (مطالعه موردي استان اصفهان)

با توجه به نياز روزافزون جوامع كنوني به انرژي، مضرات محيط زيستي سوخت هاي فسيلي و لزوم توجه به امنيت انرژي، روش هاي نويني براي استفاده از انرژي هاي پاك و تجديدپذير متداول شده است. در اين ميان انرژي خورشيدي يكي از قابل دسترس ترين و پاك ترين منابع انرژي است كه در مناطق خشك مانند كشور ايران جهت توسعه اقتصادي كارايي بالايي دارد. هدف از پژوهش حاضر پتانسيل سنجي اراضي استان اصفهان براي احداث نيروگاه خورشيدي با توجه به معيارهاي اصلي و در نظر گرفتن وضعيت محيط زيستي منطقه مي باشد. در اين راستا ابتدا معيارهاي تأثيرگذار در اين امر بررسي و در ادامه به منظور تعيين اوزان هر يك از اين عوامل از روش AHP استفاده شد. تلفيق لايه ها نيز به كمك نرم افزار GIS انجام و نقشه اولويت استقرار مكاني نيروگاه هاي خورشيدي اين استان حاصل شد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه مناطق جنوبي و شرقي اين استان و حاشيه شهرستان هاي اصفهان، شهررضا، مباركه، نايين و خوربيابانك پتانسيل خوبي براي اختصاص به اين كاربري دارد.