روستاي خلاق، رويكردي نو در استفاده از قابليت ها و ظرفيت هاي موجود روستا جهت احياي آن (نمونه موردي روستاي خويين)

روند تخليه روستا يا مهاجرت روستاييان از روستاها به شهرها، كه با اصلاحات ارضي قبل از انقلاب شروع شده و هنوز هم كم و بيش ادامه دارد، از عمده ترين معضلات كشور مي باشد. براي مقابله با اين معضل و ترغيب روستاييان به بازگشت به روستاها، در ساليان اخير قوانين و برنامه هاي وسيعي جهت توسعه ي روستايي وضع و تدوين شده است. اين برنامه ها بارويكرد هاي مختلف و بعضا همه جانبه، تحت عنوان توسعه ي همه جانبه، طراحي و اجرا شده اند. عليرغم تمامي تلاش ها ودستاوردها، گاها شاهد آن هستيم كه برخي از سرمايه گذاري ها و برنامه ها بنا به دلايل مختلف دچار شكست شده و به اهداف پيش بيني شده دست نيافته اند و هنوز روستاها با مشكلات بسياري روبرو هستند. در مقاله ي حاضر مفهوم روستاي خلاق به عنوان رويكردي نو در استفاده از قابليت ها و ظرفيت هاي موجود روستا جهت احياي آن معرفي و تبيين مي شود. براي اين منظور، ابتدا به معرفي شهر خلاق كه مبدا استفاده از مفاهيم خلاقيت در ادبيات توسعه شهري است، پرداخته مي شود، سپس ويژگي هاي آن عنوان شده و چارچوب شكل گيري شهر خلاق معرفي مي شود، در نهايت با استفاده از مفاهيم شهر خلاق، روستاي خلاق معرفي و تبيين مي شود. شهر خلاق مفهومي جديد در بحث توسعه و مديريت شهري است و در واقع شهر خلاق رويكردي فرهنگي در توسعه شهري است. در اين نگرش فرهنگ پايه اصلي توسعه محسوبمي شود و ساير بخش ها از آن متاثر است بطوري كه اساس اقتصاد اين شهرها نيز بر پايه ي فرهنگ و منابع فرهنگي است و از مفاهيمي چون صنايع فرهنگي صنايع خلاق و اقتصاد خلاق سخن به ميان مي آيد. بر همين اساس روستاي خلاق تبيين و به ارايه چارچوب پيشنهادي پرداخته مي شود. در پايان با توجه به بستر تاريخي و فرهنگي موجود در روستاي خويين، به ارزيابي روستا از منظر روستاي خلاق و ارايه چند پيشنهاد جهت ايجاد شرايط يك روستاي خلاق در خويينپرداخته مي شود.