تحليل نقش حكمروايي خوب شهري در پايداري فرهنگي شهر بجنورد

با توجه به مشكلات روزافزون مديريت شهري در كشورهاي در حال توسعه و من جمله ايران، بكارگيري اصول حكمروايي خوب شهري ضرورت انكارناپذير حال و چشم انداز آينده مديريت شهرها است. از طرفي، رشد شتابان جمعيت شهرنشين در ايران هم فضاهاي شهري و هم شيوه گذران زندگي را دستخوش دگرگوني كرده است و در اين خلال، وقت و بودجه مديران شهري اندك مجالي براي پرداختن به وجوه فرهنگي و اجتماعي شهر وجود داشته است. اين همه در شرايطي است كه از مهمترين اهداف حكمروايي شهري، كاهش فقر و تبعيض هاي اجتماعي، قومي و فرهنگي در شهرها است.عامل فرهنگ تاثيرگذارترين عنصر ساختاري بر حاكميت شهري است. از آنجا كه عوامل فرهنگي نقش ارزندهاي در توسعه پايدار دارد و هويت فرهنگي و برخورداري از فرهنگي بالنده و پيشرو از عوامل ضروري و اساسي براي تحقق توسعه پايدار است، برنامه ريزي توسعه پايدار بايد بر اساس فرهنگ هاي مختلف صورت پذيرد. در اين ميان شهر بجنورد، مركز استان خراسان شمالي به واسطه آن كه محل سكونت اقوام مختلفي (فارس، ترك، تركمن،كرد، تات و...) مي باشد، فرهنگ هاي مختلفي را در خود داراست تا جايي كه آن را گنجينه فرهنگ ها مي خوانند اما اين تعدد فرهنگ ها نه تنها باعث ايجاد فاصله و اختلاف بين اقوام گوناگون نشده، بلكه اتحاد و هماهنگي و همدلي ميان آنها را به دنبال داشته است. روش پژوهش توصيفي - تحليلي از نوع كاربردي و بر پايه مطالعات پيمايشي است. داده ها در دو سطح كتابخانه اي و ميداني جمع آوري گرديده است. بمنظور شناخت دقيق وضعيت در رويكرد تلفيقي از تكنيك سوآت (SWOT) و مدلسازي ديمتل (DEMATEL) بهره گرفته شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهند كه حكمروايي خوب شهري مي تواند در پايداري فرهنگي شهرها موثر واقع گردد و شاخص هاي حكمروايي خوب شهري در ارتباط با فرهنگ شهري در شهر بجنورد، به طور كامل و در تمام ابعاد، تجلي نيافته است.