كاربردهاي انرژي هاي تجديدپذير در بخش كشاورزي و روستايي ايران

بخش كشاورزي در جهان بالاخص در كشورهاي در حال توسعه، در توليد، اقتصاد و امنيت غذايي از اهميت بالايي برخوردار مي باشد. امروزه با توجه به افزايش روزافزون جمعيت و تقاضا به مصرف انرژي سوخت هاي فسيلي از يك سو و اثرات سوء ناشي از استفاده نامناسب انرژي فسيلي بر سلامت انسان و آلودگي هاي زيست محيطي ناشي از آن، لزوم استفاده از منابع انرژي هاي نو و تجديدپذير در بخش كشاورزي احساس مي شود. تحقيق حاضر با هدف بررسي انواع انرژي هاي تجديدپذير، ضرورت و كاربردهاي آن در بخش هاي مختلف كشاورزي تدوين شده است. اين تحقيق با استفاده از روش مطالعات اسنادي و كتابخانه اي انجام شده است. نتايج نشان مي دهد از جمله مهمترين كاربردهاي انرژي هاي نوين در بخش كشاورزي مي توان به استفاده از انرژي خورشيدي در پمپ هاي آبي فتوولتاييك جهت پمپاژ آب آبياري، خشك كردن محصولات، تامين آب گرم براي استخر هاي پرورش ماهي هاي خاص، گرمايش و تهويه ساختمان هاي مزارع ،دامداري ها و مرغداريها، گرم كردن آب مورد نياز نياز جهت شستشوي تجهيزات گاوداري ها و خنك كردن شير، استفاده از انرژي بادي به منظور توليد برق و پمپاژ آب شرب و كشاورزي، كاربرد توربين هاي بادي كوچك به عنوان توليد كننده برق، استفاده از انرژي زمين گرمايي، استرليزه كردن و خشك كردن مواد غذايي، گرم كردن گلخانه ها، خشك كردن چوب براي تهيه كاغذ، استفاده از خشك كن هاي خورشيدي براي خشك كردن ميوه ها اشاره نمود.