سنجش كيفيت مقصد گردشگري براساس سطح رضايتمندي گردشگران مطالعه موردي: نواحي روستايي خور و بيابانك

يكي از شاخص هاي توسعه پايدار گردشگري در هر مقصد، ميزان رضايت گردشگران است. در صورت بالا بودن رضايت از خدمات ارائه شده، علاوه بر ماندگاري بالا در مقصد، در تكرار سفر و توصيه آن به ديگران نقش موثري دارد. هدف اين مطالعه سنجش ميزان رضايت گردشگران در نواحي روستايي شهرستان خور و بيابانك است. روش تحقيق در اين پژوهش تلفيقي از روش كتابخانه اي و ميداني مبتني بر پيمايش است. در روش ميداني از پرسشنامه و مصاحبه به عنوان ابزار اصلي در گردآوري داده استفاده شده است. اطلاعات پرسش نامه با اسفتاده از نرم افزار آماري SPSS پردازش و بر اساس هدف، از آزمون هاي متعددي استفاده شد. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه سه متغير تاثيرگذار بر ميزان رضايت گردشگران در منطقه يعني امنيت، رفتار دوستانه جامعه محلي و همچنين دسترسي به منطقه، بالاترين ميزان رضايت را در بين ساير متغيرها به خود اختصاص داده اند. يافته ها نشان مي دهند كه بر اساس ميانگين رتبه محاسبه شده و همچنين آزمون فريدمن، امنيت در جايگاه اول، رفتار دوستانه جامعه محلي در جايگاه دوم و دسترسي به منطقه به عنوان سومين متغير تاثير گذار بر ميزان رضايت گردشگران منطقه در جايگاه سوم قرار گرفته است. يافته هاي ديگر پژوهش بيان مي كنند كه گردشگران ميزان رضايت كمتري از متغيرهاي اطلاع رساني، امكانات مربوط به خريد، امكانات تفريحي، رويدادهاي و برنامه هاي فرهنگي و علائم راهنمايي و رانندگي دارند. به گونه اي كه ميزان رضايت گردشگران از اين متغيرها در حد كم و خيلي كم ارزيابي شده است.