بررسي اثرات كاهش آب درياچه اروميه در گردشگري منطقه، مطالعه موردي: ساحل شرقي درياچه اروميه

گردشگري به عنوان يكي از منابع درآمد و ايجاد اشتغال مي تواند رهيافتي براي توسعه اقتصادي باشد. با توجه به اهميت صنعت گردشگري، علاوه بر عوامل فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي، عوامل محيطي نيز نقش مهمي را در توسعه گردشگري و همچنين جذب گردشگر ايفا مي كنند. درياچه اروميه يكي از پديده هاي نادر جهاني بوده و از قابليت هاي فراواني براي ارايه الگويي موفق از گردشگري برخوردار است. ولي در چند دهه اخير قسمت اعظم آب درياچه بنا به دلايلي از بين رفته و اين امرنگراني هايي را در ابعاد گردشگري، زيست محيطي و اقتصادي گردشگري منطقه پرداخته شده است. اين تحقيق به بررسي اثرات كاهش آب درياچه روي گردشگري روستايي منطقه پرداخته شده است.اين تحقيق از نوع كاربردي و به لحاظ روش توصيفي - تحليلي هست روش گردآوري اطلاعات در اين پژوهش كتابخانه اي و ميداني (مشاهده، پرسشنامه) هست. جامعه آماري تحقيق با استفاده از جدول مورگان 419 انتخاب شده است، كه شامل 244 تا پرسش نامه توسط مردم بومي را شامل مي شود. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري T تك نمونه اي و تحليل عاملي انجام شده است.طبق نتايج بدست آمده از تحقيق مولفه هاي اقتصادي با ميانگين 4,4675 بيشترين تاثيرات كاهش آب درياچه اروميه در گردشگري راداشته كه موجب ركود گردشگري در منطقه مي شود. بنابر اين مهم ترين تاثير كاهش آب درياچه اروميه در گردشگري منطقه، تاثيرات اقتصادي (كاهش درآمد ناشي گردشگري و مراجعه گردشگران به منطقه، كاهش درآمد ناشي از فروش محصولات مزرعه و كشاورزي به گردشگران و مسافران) مي باشد.