مقايسه اهميت بررسي خطرات درختان نارون (Ulmus carpinifolia var. Umbelifera) دربرنامه ريزي شهري دو خيابان سعدي و كاشاني شهركرد

از ديرباز فضاي سبز شهري به ويژه درختان در محيط شهري به دليل ارزش هاي فروان از لحاظ جذب انواع آلودگي هاي صوتي و زيست محيطي و... از شاخص هاي مهم برنامه ريزي هر شهر محسوب مي شود. جهت انجام برنامه ريزي هاي بلندمدت و كوتاه مدت و اداره محيط سبز شهري، و جلوگيري از وقوع خطرات احتمالي درختان بعنوان اصلي ترين شاخص مطرح هستند، به همين جهت لزوم دانستن اطلاعات كمي و كيفي در مورد درختان خياباني جهت امر مديريت و توسعه پايدار بسيار حايز اهميت مي باشد براي اين منظور ويژگي هاي كمي و كيفي و مقدار خطرآفريني درختان نارون در دو سمت خيابان سعدي و خيابان كاشاني شهركرد بررسي و ويژگي هاي دو خيابان مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در خيابان سعدي دو معيار انحراف از راستاي قايم، شاخه ها و سرشاخه هاي خشكيده (به ترتيب با 71 و 49 درصد ازتعداد كل درختان) و در خيابان كاشاني دو معيار پوسيدگي پيشرفته و زخم روي تنه و ريشه (به ترتيب با 39 و 31درصد كل درختان) بيشترين سهم را در خطرآفريني درختان نارون دارند. در حالي كه معيار مشكلات ريشه در خيابان سعدي و كاشاني (به ترتيب با 22 و 10 درصد از تعداد كل درختان) كم اهميت ترين عامل است. پس از بررسي معيارهاي خطرآفريني مشخص شد كه براي جلوگيري از خطرهاي احتمالي خطوط انتقال نيرو به زير زمين انتقال يابند در مورد ساير درختان نيز بايد اقداماتي جهت اصلاح آنها انجام شود.