مقايسه ي تطبيقي داستان سياوش در شاهنامه و واقعه ي كربلا

داستان سياوش از زيباترين و دل انگيز ترين و در عين حال غم انگيزترين داستان هاي شاهنامه است. داستان شاهزاده اي نجيب و پاكدامن كه براي حفظ نجابت خود و نجات يافتن از توطئه هاي سودابه (نامادري خويش) از همه چيز خود مي گذرد و به سرزمين تورانيان مي گريزد و در آنجا با توطئه ي كرسيوز (برادر افراسياب) به قتل مي رسد. بي راه نرفته ايم اگر سياوش را به دليل مظلوميت و پاكدامني اش «شهيد ايران باستان » بخوانيم. با مطالعه ي داستان سياوش و تأمل در آن ،هر ايراني مسلماني متوجه شباهت داستان اين شاهزاده ي ايران باستان و واقعه ي كربلا و اتفاقاتي كه براي امام حسين (ع) و ياران وفادار ايشان افتاد ، مي شود. شباهت هايي كه نمي توان بي تفاوت از كنار آن گذشت و وجود آنها را اتفاقي دانست. اين مقاله در پي آن است تا با مراجعه به كتب مختلف مربوط به واقعه ي كربلا و كتاب هاي تاريخي متفاوت، اين تشابهات را نشان دهد و بيان كند كه فردوسي در سرودن داستان سياوش علاوه بر منابع خود به جهت تقدس بخشيدن بيشتر به سياوش، به حادثه ي كربلا هم نظر داشته.