بررسي روابط رشيدالدين وطواط با بزرگترين معاصرانش

محمد بن محمد بن عبد الجليل معروف به رشيدالدين وطواط از شاعران و نويسندگان قرن ششم هجري است كه در دربار خوارزمشاهيان زيسته است و غالب قصايد وي در مدح اتسز خوارزمشاه است. در تذكره ها و منابع موجود كه حاوي نكاتي در باب زندگي وي هستند اين نكته مشهود است كه رشيدالدين وطواط در روزگار خود بسيار شناخته شده بوده است و علت شهرت وي را مي توان تسلط به زبان عربي و سرودن اشعار مصنوع بسيار به فارسي و عربي و تصنيف آثار بسيار در حوزه هاي مختلف نظير بلاغت، امثال، منشآت، دارا بودن شغل ديواني و غيره دانست. همه اين موارد سبب شده است كه شعرا و فضلا اغلب با او ارتباط و مكاتباتي داشته باشند در اين مقاله به نكاتي نو يافته درباره مناسبات رشيد وطواط با جارالله زمخشري، ابوسعد هروي، قاضي حميد الدين بلخي، قطان مروزي، منتجب الدين جويني اشاره شده است و رابطه وطواط با هر يك از اين اشخاص مورد بررسي قرار گرفته است.