بررسي تطبيقي ويژگي هاي رئاليسم سوسياليستي (واقع گرايي اجتماعي) در دو داستان «اينجه ممد» نوشته ياشار كمال و «كليدر» اثر محمود دولت آبادي

ادبيات تطبيقي، بيش از هر نوع ادبي ديگر، نقاط وحدت انديشه بشري را روشن مي سازد و به بررسي تلاقي ادبيات در زبان هاي مختلف و روابط پيچيده آن در گذشته و حال و روابط تاريخي آن از حيث تأثير در حوزه هاي هنر، مكاتب ادبي، جريان هاي فكري، موضوع ها، افراد، و... مي پردازد. از اين رو، بررسي هاي تطبيقي ميان دو اثر از دو فرهنگ و دو زبان گونه گون، مي تواند راهگشاي بسياري از تأثير و تأثرها و شباهت ها و تفاوت هاي ميان آن دو اثر باشد. رمان «اينجه ميد» (1955- 1987) - شناخته ترين رمان بعد از جنگ جهاني دوم نوشته ياشار كمال نويسنده اهل تركيه، از جمله رمان هاي حماسي است كه با آميزه اي از اسطوره و واقعيت، گوشه هايي از تلاش مردمي روستايي را نشان مي دهد كه براي دفاع از حيثيت فردي و طبقاتي خود در قبال ستم زمينداران و غاصبان اراضي و راهزنان محلي پشتيبان آنان، به مبارزه برخاسته اند. برخي منتقدان بر اين باورند كه محمود دولت آبادي - نويسنده نامدار ايراني - بخش هايي از رمان مشهور «كليدر» (1357- 1363) را به تمامي و برخي رخدادها و شخصيت هايي را كه ناظر به بخش روستايي و مناسبات ارضي در ايران آن روزگار است، تحت تأثير مضامين رمان «اينجه ممد» نوشته و الگوسازي كرده است؛ اما تاكنون به بررسي مفصل اين تأثير پذيري پرداخته نشده است. از اين رو در اين مقاله با توجه به قواعد ادبيات تطبيقي- به ويژه مكتب فرانسوي- و با توجه به اين كه ايران و تركيه در دوره اي كه اين دو رمان نوشته شده تحت تأثير سوسياليسم چپ بوده اند، به بررسي تأثيرهاي مستقيم و غيرمستقيم رمان «كليدر» محمود دولت آبادي از رمان «اينجه ميرد» ياشار كمال، از منظر ويژگي هاي رئاليسم سوسياليستي (واقع گرايي اجتماعي) در هر دو اثر خواهيم پرداخت.