نماد شناسي در منظومه «كوله وثاينه مه ل» ميرزا عبدالقادر پاوه اي

يكي از مهمترين مسائل و موضوعاتي كه در تحقيق و پژوهش هاي ادبي بايد مورد توجه قرار گيرد؛ پرداختن به ادبيات فولكلور و تلاش در راستاي انجام تحقيق براي معرفي و شناساندن لطايف و ظرايف آثار ادبي فولكلور و بيان قوت طبع سخنوران و سرايندگان مناطق مختلف است. هدف مقاله ي حاضر نيز آن است كه با بررسي يكي از آثار منظوم محلي استان كرمانشاه به گوشه اي از ظرفيت هاي آثار ادبي بومي شناخت حاصل آيد و با تحقيق در منظومه ي «كوله و ئاينه مدل» ميرزا عبدالقادر پاوه اي، ضمن معرفي كلي اين اثر بيان گردد كه اين سخنور چگونه از ظرفيت نماد براي افزايش توانايي زبان خود براي بيان احساسات و عواطف بهره برده است. در اين پژوهش كه به روش كتابخانه اي انجام شد پس از معرفي اجمالي انواع نماد و اهميت و تأثير آن در يك اثر ادبي، با تأمل خاص از منظر نماد در اثر مذكور مشخص گشت؛ اين منظومه كه به زبان كردي هورامي سروده شده است، كاملا ساختاري نمادين دارد و به روايت و تحليل جنگ ميان كوله ( ملخ) و ثاينه مهل (سار) و منطقه اي كه اين ماجرا در آن اتفاق مي افتد (پاوه)، مي پردازد و در اين راه نمادهاي طبيعي را در خدمت ارائه ي مضمون قرار مي دهد. وي ملخ را نماد ارتش عثماني و سار را نماد سپاه ايراني مي داند كه در منطقه ي زيست شاعر به نبرد پرداخته و منطقه را به ويرانه اي تبديل نموده و به غارتگري و چپاول پرداخته اند.