بررسي تطبيقي شعر وطني در اشعار «محمد التليسي» و «سنايي غزنوي»

آينده هر ادبياتي، از گذشته و معاصر آن جدا نيست، زيرا در بيشتر موارد، ادبيات هر ملتي به گذشته اي نظر دارد كه اساس پيشرفت و فلسفه وجودي حال خود را بر آن بنا مي نهند. انديشه هاي بسياري در حوزه شعر و نثر وجود دارد كه يكي از مهم ترين آنها، انديشه وطن يا شعر وطني است. كه معناي قديم آن با مفهوم جديد متفاوت است و اين تفاوت انديشه بخاطر دستاوردهاي فكري و ادبي و تغيير و تحولات بنيادين فكري و عصري است، كه شاعر يا نويسنده در آن زندگي مي كند. محمد التليسي (1930- 2010) و سنايي غزنوي (463-473- 535) از شاعران بزرگ و بنام ادبيات تازي و پارسي و از چهره هاي برجسته ادبي در عصر خويش بوده اند و به عنوان شاعران اجتماعي و وطني در ادبيات دو ملت شناخته مي شوند. يافته هاي اين پژوهش توصيفي - تحليلي، بيانگر آن است كه مضامين و موضوعات مشتركي همچون؛ آزادي خواهي، شهيد و شهادت، ايثار در راه عشق به وطن، عشق به وطن، مقاومت، پرواز بي نقص، بي اعتنايي به دنيا و ... در اشعارشان ذكر شده است. در اين پژوهش نخست بنابر جايگاه و رسالت ادبيات تطبيقي، بر بنيان ديدگاه هاي مكتب آمريكايي، پژوهش حاضر با تكيه بر ديوان دو شاعر پيش رفته، به اين نتيجه دست يافته است كه هر دو شاعر از شرايط و اوضاع اجتماعي، سياسي و فرهنگي عصر خويش تا حد زيادي متأثر بوده اند و در قالب محورهاي مشتركي شعر سروده اند.