بررسي مولفه هاي مونولوگ در سه اثر (عشق روي پياده رو ، شوهر آمريكايي و به كي سلام كنم؟)

" مونولوگ" يا تك گويي يكي از شگردهاي ادبيات داستاني است. كاربرد اين اصطلاح نخستين بار توسط " ادوارد دوژاردن" داستان نويس فرانسوي در سال 1887 ميلادي مطرح شد. در قالب اين مقاله كوشيده ايم تا تكنيك هاي داستان نويسي, " مستور, آل احمد و دانشور" را در رابطه با " مونولوگ" با اشاره اي گذرا به " سولي لوكي, تداعي آزاد و تك گويي" بررسي كنيم. در داستان عشق روي پياده رو " نمودي از تك گويي دروني مطرح است. در " شوهر آمريكايي" گفتگوي راوي به سولي لوكي و تك گويي نمايشي سوق مي يابد. هم چنين است داستان " به كي سلام كنم ؟" آميزه اي از ديدگاه داناي كل و تك گويي دروني مستقيم و به بيان ديگر اين مقاله, درصد پاسخگويي به اين سوال است كه آيا نمودهاي " مونولوگ " در سه اثر فوق باهم يكسان هستند؟ با مطرح كردن هدف غايي اين ستاره بايد اين مطلب را اذعان داشت كه نمونه هاي استخراج شده از داستانهاي نامبرده به معناي قطعيت آنها در انتساب به اين متد از داستان نويسي نيست. بلكه تلاشي است درباره ي بررسي كاربرد اين شيوه در سه اثر ذكر شده.