تصوير شناسي جاده ابريشم و نخجوان در سفرنامه ناصر خسرو

يكي از تازه ترين مطالعات در ادبيات تطبيقي تصوير شناسي (imagology) است. مطالعه تصوير ديگري در متون ادبي نوعي خوانش تطبيقي است. پرسش اصلي اين پژوهش اين است كه نخجوان و جاده ابريشم چگونه در ادب فارسي ترسيم شده اند؟ هدف، كشف و ارزيابي تصوير نخجوان در ديدگاه نويسندگان و سفرنامه نويسان فارسي زبان مانند ناصر خسرو است. شيوه بازنمايي نخجوان چگونگي عمل «ديگرسازي» (othering) را نشان مي دهد كه البته از انحراف به دور نيست اما فهم اين فرآيند براي يافتن عملكرد ديگرسازي بسيار مهم است. سفرنامه نويسي فعاليتي شفاف و صريح نيست. قطعا فرآيندي است معطوف به مبدا، عزيمت و مقصد. تحول بزرگي در مطالعات ادبي تطبيقي متوجه اين نكته است كه اين نوع مطالعات ديگر امروزه فقط درباره گزارش هاي مسافران سوال ندارد، بلكه سوال درباره مقدماتي است كه مسافران بر اساس آن مقدمات، اين شروح را نوشته اند.