كار كرد فرهنگي و فكري تلميح در اشعار نيما يوشيج

تلميح، از آرايه هاي بديع معنوي است كه ظرفيت بالايي در انتقال مفاهيم به صورت موجز دارد، زيرا فقط اشاره اي به مطلب مورد نظر مي كند. «تلميح» آرايه اي است كه حضور خود را در شعر نو نيز به خوبي حفظ كرده. با توجه به اهميت تلميح در انتقال انديشه ها، اين پژوهش انواع تلميح و كاربرد فرهنگي و فكري آن را در شعر نيما يوشيج بررسي مي كند و ارزش آرايه تلميح را در نگه داشت و انتقال داشته هاي فرهنگي و تاريخي مي نماياند. كوشش بر اين است كه كيفيت آرايه تلميح در اشعار نيما يوشيج - با توجه به انديشه و گرايش فكري و فرهنگي شاعر بررسي شود. پربسامدترين نوع تلميح يا به عبارتي، همان «تلميح مركزي» در شعر نيما، تلميح هاي مبتني بر آداب و رسوم و باورهاست. نيما شاعري اجتماعي است و به متعهد بودن شعر تأكيد دارد، بنابراين در اشعارش به باورها، فرهنگ و آداب و رسوم ملي و مردمي توجه بيشتري نشان داده. پس از آن نيز به ترتيب ميزان كاربرد، تلميح هاي ديني و مذهبي، تلميح به مفاهيم هنري و ادبي، اساطيري و ملي، و تاريخي است.