واكاوي سازه هاي مؤثر بر نگرش كشاورزان، نسبت به تعاون و كار گروهي (مورد مطالعه: مراكز دهستان هاي بخش مركزي شهرستان جيرفت)

پژوهش حاضر به بررسي نگرش كشاورزان نسبت به تعاون و كار گروهي و تحليل سازه هاي مؤثر بر اين نگرش در مراكز دهستان‌هاي بخش مركزي شهرستان جيرفت مي پردازد، تا از اين رهگذر بتوان برنامه ريزي هاي توسعه تعاوني ها را بهبود بخشيد. بدين منظور از روش پيمايشي بهره گرفته شده است. جامعه آماري پژوهش، كشاورزان بخش مركزي شهرستان جيرفت بودند (5936 كشاورز)، كه با استفاده از جدول نمونه گيري تصادفي كرجسي و مورگان و روش نمونه گيري طبقه اي به صورت متناسب 381 كشاورز به عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع آوري داده ها، پرسش‌نامه اي محقق ساخته است. براي تعيين پايايي آن از هم‌ساني دروني به روش آلفا كرونباخ استفاده شد. آماره ي آلفاي كرونباخ (759/0 تا 874/0) به دست آمده، از بهينگي پرسش نامه حكايت مي كند. براي تجزيه تحليل داده ها از آزمون تحليل خوشه اي، آزمون تي تك نمونه اي، آزمون تي مستقل و تحليل مميزي استفاده شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است، 31/43 درصد از افراد مورد مطالعه داراي نگرش مثبت نسبت به تعاون و كار گروهي هستند و 69/56 درصد نيز نگرش منفي به آن دارند. نتايج تحليل مميزي نشان داد كه متغيرهاي درك از سودمندي، مشاهده، آگاهي و شناخت، خودكارآمدي عمومي، كنترل رفتار محسوس، عزت نفس، هنجارهاي ذهني و سطح تحصيلات به ترتيب تعيين كننده‌هاي نگرش كشاورزان نسبت به تعاون و كار گروهي مي باشند. در مجموع متغيرهاي پژوهش، توانايي تبيين 60/51 درصد از واريانس نگرش به تعاون و كار گروهي را دارا مي‌باشند. بنابراين، از نتايج تحليل مميزي مي توان چنين استنتاج كرد كه در صورت بهبود وضعيت مؤلفه هاي مورد بررسي، مي توان انتظار داشت كه نگرش كشاورزان نسبت به تعاون و كار گروهي مثبت تر شود.