جايگاه خروس در ادب فارسي و آثار گارسيا ماركز

اساطير به عنوان بخشي از فرهنگ قومي، بومي و ملي در ميان همه ملت ها و جوامع، اعم از آسيايي و غير آسيايي، ديده مي شوند. اساطير، آينه اي از تفكر، اعتقادات و باورهاي شكل گرفته اقوام و ملل گوناگون در طول تاريخ اند كه هويت آنان را شكل داده و به نوعي بخشي از نيازهاي معنوي و مادي بشري را برآورده مي سازند. در اين مقاله اسطوره به عنوان مظهري از فرهنگي و تاريخ بشر در نظر گرفته شده است. در ميان اسطوره ها، حيوانات اسطوره اي نقشي پررنگي در شكل گيري باورها و آداب اقوام بشري ايفا كرده اند؛ و اسطوره ي خروس به عنوان يكي از ديرينه ترين اسطوره ها در تاريخ فرهنگي ايران، در منابع پيش از اسلام و پس از اسلام مورد بررسي قرار گرفته است؛ هم چنين پيرامون نقش اين مرغ اسطوره اي در تاريخ پر فراز و نشيب و فرهنگ غني بوميان اوليهي آمريكاي لاتين، و انعكاس آن در آثار گابريل گارسيا ماركز به تحقيق پرداخته ايم. يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه اساطير در فرهنگ هاي مختلف از ايران گرفته تا آمريكاي لاتين، داراي نقاط مشتركي هستند و در سير تاريخ، انتقال اسطوره ها در ميان فرهنگ ملل به شكل بارزي مشهود است.|