بررسي تكنينك روايي گذشته نگر دروني و بيروني بر اساس نظريه ژرار ژانت در رمان هاي عباس معروفي

در اين پژوهش، پنج رمان: سمفوني مردگان، سال بلوا، پيكر فرهاد، ذوب شده و تماما مخصوص عباس معروفي؛ از ديدگاه روايت شناسي و زاويه ديد، مورد بررسي قرار مي گيرد. روايت شناسي از رويكردهاي نوپا در عرصه داستان نويسي است كه از بطن آراي ساختارگرايان فرانسوي، چون ولاديمير پراپ، لوي استروس، گرماس، تودوروف و زرارژنت، به وجود آمده است . در اين مقاله نظريه زرار ژنت، از بزرگ ترين روايت شناسان و پژوهش گران ساختار متن، مورد استناد قرار گرفته است. ژنت دربيان مبحث نظم از مؤلفه هاي عنصر زمان، معتقد است هرگاه رويدادها با توالي منطقي و ترتيب زماني، نقل نگردند، زمان پريشي صورت گرفته است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد معروفي در چهار رمان از پنج رمان خود به غير از رمان «ذوب شده»، از تكنيك گذشته نگر دروني بيشتر از ساير انواع زمان پريشي بهره برده است.