بررسي سبك شناسانه نوشتار زنانه رمان هاي غزاله عليزاده در دو رمان «خانه ادريسي ها» و «شب هاي تهران»

به دنبال جنبش زنان براي دستيابي به حقوق برابر با مردان بررسي «نوشتار زنانه» به عنوان شاخه اي از نقد فمينيستي در اواسط قرن بيستم، شكل گرفت. نوشتار زنانه، نظري است بر پايه ي اين اعتقاد كه زنان و مردان در مقايسه با يكديگر، حالات و خلقيات متفاوتي دارند و بر اين اساس مي توان تفاوت هاي نوشتاري اين دو جنس را بررسي كرد. رمان از جمله قالب هاي متنوع ادبي است كه زنان را در به تصوير كشيدن واقعيت هاي ملموس جامعه ياري داده است. رمان علاوه بر جذابيت متن، ميدان مناسبي براي معرفي جهان بيني نويسنده آن است بنابراين با بررسي دقيق خصوصيات و ويژگي هاي سبكي و زباني و جهان بيني خاص نويسنده و شيوه تفكر او مي توان به عوامل تأثير گذار بر انديشه نويسنده، وجه شباهت ها و تفاوت ها را با آثار ديگر رمان نويسان بررسي كرد. غزاله عليزاده از نويسندگان نسل سوم ايران است كه در داستان ها و رمان هاي خود مشكلات زنان ايران را به نوعي به تصوير كشيده است. يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد كه در آثار اين نويسنده در سطوح مختلف متن (واژگان، جملات و سطح گفتمان) ديدگاه و سبك زنانه نمود يافته است و در اين آثار ويژگي هايي چون ساده نويسي، جزئي نگري، رؤيانگري ، جملات ناتمام، جملات معترضه و دعايي ، صورت هاي مبهم و غير صريح زبان و... مشاهده مي شود. ما در اين پژوهش بر آنيم كه با بررسي رمان هاي عليزاده به شاخصه هاي اصلي زباني و فكري او در آثارش پي ببريم و با دسته بندي اين شاخصه ها به تفاوت هاي نوشتاري او با ساير رمان نويسان دست پيدا كنيم.