رتبه بندي شاخص هاي موثر براي دستيابي به كشاورزي پايدار از ديدگاه نخبگان استان اردبيل(كاربرد روش AHP)

بهره برداري پايدار از منابع طبيعي و دستيابي به توسعه پايدار كشاورزي جز با اتكا به موازين بوم شناختي و توجه به شرايط اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي و اكولوژيكي جوامع ميسر نيست. چنين توسعه اي از طريق بهره گيري از امكانات فني و تكنولوژيكي موجود كه از نظر فني مناسب، از نظر اقتصادي توجيه پذير، از نظر اجتماعي قابل قبول و از نظر محيطي مطلوب باشد، امكان پذير خواهد بود. اين تحقيق با هدف كلي رتبه بندي شاخص هاي موثر براي دستيابي به كشاورزي پايدار از ديدگاه نخبگان استان اردبيل با استفاده از روش تجزيه و تحليل سلسله مراتبي(AHP) صورت گرفت. تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي بوده و برمبناي راهبرد پيمايشي در بين 30 نفر از اساتيد رشته كشاورزي استان اردبيل به وسيله ابزار پرسشنامه اجرا گرديد. شاخص هاي در نظر گرفته شده براي پايداري در اين تحقيق شامل 3 شاخص كلي اقتصادي، اكولوژيكي و اجتماعي مي باشد كه هريك نيز به ريز مولفه هايي تقسيم گرديده است. بر اساس نتايج در بين 3 شاخص كلي در نظر گرفته شده عامل اكولوژيكي از بيشترين اهميت برخوردار بوده است. در بين مولفه هاي شاخص اقتصادي، فاكتور پايداري عملكرد يا درآمد خالص داراي رتبه اول شناخته شده است. براساس نتايج بدست آمده در بين مولفه هاي شاخص اكولوژيكي، مديريت منابع آب و سپس حفاظت خاك بترتيب از بيشترين اهميت برخوردار بوده است. از بين مولفه هاي شاخص اجتماعي نيز، دانش فني و مهارت هاي توليدي بهره برداران درباره كشاورزي پايدار مهمترين مولفه شناخته شده است. توجه به شاخص هاي موثر در توسعه كشاورزي پايدار مي تواند در پيشبرد اهداف توسعه پايدار مثمر ثمر واقع شود.