بررسي و تحليل افعال پيشوندي در اسرار التوحيد

افعال پيشوندي از انواع فعلهاي زبان فارسي هستند، كه در طول تاريخ زبان فارسي رايج بوده وبسامد آنها در دوره فارسي دري روبه كاهش است. ويژگيهاي فعل درسطح ظاهري زبان با سطح معنايي آن در ارتباط است؛ به طوري كه ظاهر هر كلمه جنبه اي از معنا را در خود بازتاب مي دهد. شكل تركيبي يا ساده فعل مي تواند نشان دهنده ي يكي از جنبه هاي سبك فردي نويسنده باشد. در تحليل فعل پيشوندي ضمن معرفي اين نوع افعال و كاركردهاي سبكي پيشوند و درجه فراواني آنها در اسرارالتوحيد و نقش آنها در پيروي از سبك مرسل مي پردازيم. و در اين پيروي هدف محمد ابن منوراز تاليف، نگاه او به گستره مخاطب و در نظر گرفتن سطح معلومات آنها نقش بسزايي دارد. دغدغه محمد ابن منور بازگويي بي كم و كاست حكايت هاي شنيده شده از جدش است. سعي او در امانت داري حكاياتي كه به دستش رسيده مستلزم انتقال شكل كهنه ي افعال، به كار گيري زبان ساده و دور از پيچيدگي است.