انديشه ي صلح در شعر كودك و نوجوان

شعر فارسي جدا از زيبايي هنري و لذت بخشي به مخاطب، همواره وسيله اي براي اعتلاي فرهنگ و انديشه ي جامعه، براي بهره مندي از حياتي سعادتمند بوده است. در سال هاي اخير و در جريان جهاني شدن و تقابل فرهنگ ها، دغدغه ي حفظ ارزش هاي معنوي در شعر كودك و نوجوان بيش از پيش احساس مي شود، به طوري كه انديشه هايي چون ستايش آزادي، ترويج صلح ، توجه به ارزش هاي اخلاقي، به وفور در شعر به چشم مي خورد. هدف از اين تحقيق بررسي مواردي از استقبال شاعران حوزه كودك و نوجوان ايران از مفهوم صلح و چگونگي انعكاس آن در شعر است. براي اين منظور اشعار سه شاعر موفق اين حوزه؛ جعفر ابراهيمي، مصطفي رحماندوست و قيصر امين پور بررسي و درباره ي كم و كيف تبلور انديشه ي صلح در آنها بحث شده است. تفكر صلح جويانه ي اين شاعران به شكل دعوت به دوستي و مهرباني، بيزاري از خشونت و جنگ و گريز از اختلاف و جدايي اعضاي خانواده، جلوه گر شده است. ترسيم آرمان شهرهايي كه مشخصي اصلي آنها برقراري صلح و آشتي پايدار ميان انسانها است، بن مايه ي غالب اين اشعار است. تطابق ذاتي اين گونه مضامين با ذهن پاك مخاطب كم سال از يك سو و هنر شاعر در گنجاندن اين انديشه ها در قالب اشعار زيبا از سوي ديگر، به تقويت روحيه ي صلح طلبي در مخاطب مي انجامد.