بررسي رابطه هوش هيجاني و خود كارآمدي در پيش بيني ميزان شاد كامي دانش آموزان دختر پايه اول متوسطه 2 شهرستان گاليكش

هدف مقاله حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی و خودكارآمدی درپیش بینی میزان شادكامی دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستانشهرستان گالیكش می باشد. پژوهش به شیوه توصیفی (همبستگیانجام شد . جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه اولمتوسطه دوم به تعداد 310 نفر بود. نمونه آماری پژوهش بر اساسفرمول كوكران 171 نفر برآورده شده است. روش نمونه گیری بهصورت خوشه ای چند مرحله ای می باشد. جمع آوری داده ها واطلاعات از طریق پرسشنامه هوش هیجانی سیبر یا شیرینگ(1999) و خودكارآمدی شرر و شادكامی آكسفورد (1989) صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزاركولموگروف- اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن داده ها وشاخص های آمار استنباطی از جمله ضریب همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون چند متغیری و تحلیل واریانس استفاده شد. نتایجنشان داد بین هوش هیجانی و شادكامی رابطه معنادار وجود دارد.همچنین بین خودكارآمدی و شادكامی رابطه معنادار وجود دارد كهبا افزایش و كاهش خودكارآمدی میزان شادكامی افزایش ویا كاهشمی یابد . نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد كه بین متغیرهای هوشهیجانی ، خودكارآمدی و شادكامی دانش آموزان رابطه خطی وجوددارد و خودكارآمدی قدرت پیش بینی و تبیین شادكامی دانش آموزانرا دارا می باشد.