نقد جامعه شناسي - فني داستان گناه جلال آل احمد

در ميان دانش هاي مختلف، ادبيات مي تواند عرصه مناسبي براي پيوند ميان هنر و انديشه باشد. انديشه اي كه با تاثير پذيري از ذهن نويسنده، زندگي فردي و زندگي اجتماعي را در قالب نثر يا شعر بيان مي كند. از آنجا كه نويسنده در بطن جامعه قرار دارد و انديشه او متاثر از شرايط اجتماعي زمانه خود است، آثار او مي تواند وسيله سنجش اوضاع اجتماعي و فكري آن جامعه باشد. داستان و به ويژه داستان كوتاه در اين ميان سهم ويژه اي دارد. در ميان نويسندگان داستان كوتاه جلال آل احمد به دليل سادگي بيان، صميمي بودن لحن و روان بودن نثر از يك سو و دقت و ريزبيني خاصي كه نسبت به مسايل اجتماعي دارد از سويي ديگر همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. داستان گناه از مجموعه سه تار، از داستان هايي است كه با توجه به موضوع مي توان آن را ابزاري براي نشان دادن ارتباط ميان ادبيات و جامعه شناسي قرار داد. ظرفيت هاي زباني - هنري داستان از يك سو و توجه به محتواي آن از سوي ديگر زمينه مناسبي براي نقد داستان فراهم مي كند. در اين پژوهش مي كوشيم با پرداختن به جنبه هاي فني و ادبي داستان و پيوند آن با نقد جامعه شناسي نقدي تركيبي التقاطي ارائه دهيم. داستان گناه اگر چه برشي از يك زندگي است اما به واقع آينه جامعة آل احمد است. اين بررسي نشان مي دهد به كار گيري عناصر فني و زيبايي شناسي تاثير بسزايي در انتقال پيام و انديشه نويسنده دارد.