شعر سهراب سپهري در پرتو نقد بوم گرا

نقدبوم گرا از مباحث مطالعات بينا رشته اي در حوزه ادبيات و محيط زيست است كه رابطه انسان و محيط زيست را در متون ادبي بررسي مي كند و به چگونگي بازتاب مسائل محيط زيست در آثار ادبي مي پردازد. اين پژوهش با هدف اصلاح رويكردهاي نادرست فرهنگي نسبت به محيط پيرامون و جهت بخشي به انديشه انسان ها در راستاي بهره برداري درست از منابع محيط زيست، با بررسي آثار سهراب سپهري، با بهره گيري از مباحث زيست محيطي، مطالعات بينا رشته اي ادبيات تطبيقي و بر اساس مباني بوم نقد صورت گرفته است. بزرگداشت طبيعت، بيان ويژگي ها و سودمندي هاي طبيعت و بدرفتاري انسان با طبيعت از مقوله هاي مطرح در شعر سپهري است. نتايج به دست آمده حاكي است كه در شعر سهراب، وجود انسان كمرنگي است؛ اما در مقابل، وي به محيط پيرامون توجه ويژه اي دارد. او با بازگشت به طبيعت به دنبال سادگي گذشته و مناظر طبيعي است؛ ارتباط سپهري با طبيعت، بي واسطه است؛ سهراب با تأمل در هستي به مرحله جديدي از آگاهي و تجربه دست يافته است؛ اين آگاهي موجب شده تا در برابر طبيعت و مظاهر آن، فروتن و همواره حامي حقوق محيط پيرامون باشد. به طور كلي با بررسي شعر سهراب درمي يابيم كه مسأله محيط زيست در شعر وي بازتاب گسترده اي داشته است و او توانسته با بهره گيري از بيان شاعرانه خويش، بر روابط انسان و طبيعت تأثير گذار باشد.