بررسي نقش گردشگري در توانمندسازي اجتماعي زنان روستاهاي ادغام شده به شهر (مطالعه موردي: كوي وهب. شهرستان شوش. استان خوزستان)

به عقيده پژوهشگران رسيدن به اهداف توسعه پايدار روستايي بدون حضور نيمي از پيكره جامعه روستايي يعني زنان، امري غيرممكن خواهد بود. با وجود اهميت اين موضوع، عوامل اجتماعي و فرهنگي مختلفي مانع از حضور زنان روستايي در عرصه فعاليت هاي اجتماعي مي گردد. ماهيت تحقيق حاضر، كاربردي و روش انجام پژوهش، توصيفي تحليلي و از نوع پيمايشي است. جامعه ي آماري تحقيق، شامل 369 نفر از زنان ساكن در كوي شهيد وهب هستند. نمونه ي آماري، با استفاده از فرمول منطقي كوكران به تعداد 188 نفر، تعيين وبراي انتخاب نمونه هاي آماري از روش نمونه گيري تصادفي ساده استفاده شد. داده ها بااستفاده از پرسشنامه ي محقق ساخته جمع آوري گرديد. تهيه ي داده هاي مورد نياز اينتحقيق مبتني بر روش ميداني و جمع آوري آن از طريق پرسشنامه صورت گرفته است.تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده نيز از طريق بسته نرم افزاري Spss صورتپذيرفته است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي دهد كه بين توسعه گردشگري روستاييو ميزان توانمندي اجتماعي زنان روستاي مورد مطالعه رابطه معني داري وجود دارد، به طوري كه اين رابطه در معيارهاي اعتماد اجتماعي، انسجام و همبستگي اجتماعي،برونگرايي و تعلق مكاني ملموس تر مي باشد. تحليل داده ها در سطوح بالاتر نيز نشان مي دهد، بين سن زنان روستايي با توانمندي اجتماعي آنان رابطه معني داري وجود دارد.همچنين رابطه ي بين سطح تحصيلات زنان روستاي شهيد وهب با ميزان توانمندي اجتماعي آنان نيز معني دار مي باشد.