بازآفريني فرهنگ در بافت تاريخي شهر شوشتر با تاكيد برگردشگري شهري

در اين مقاله تلاش شده است با بهره گيري از اصول گردشگري شهري، راهكارهايي براي بازآفريني بافت هاي تاريخي كشور به عنوان سرمايه هاي ارزشمند امروزه در مركز توجه نهادي شهري واقع شده اند، ارائه گردد . در اين باره، از بازآفريني فرهنگي به عنوان رويكردي اساسي تحقيق استفاده شده است . در اين رويكرد ، فرهنگ به عنوان يكي از سرمايه هاي اصلي شهر شناخته مي شود . شهر شوشتر با برخورداري از بافتي تاريخي و واجد ارزش مرمت، حفاظت، نگهداري و با دارا بودن پتانسيل هاي بسيار مناسب تاريخي و جاذبه هاي گردشگري، امكانات توسعه فراواني دارد. با اين حال، در اثر برخي سهل انگاري ها و اقدامات بي ملاحظه عدم توجه به روند فرسودگي، علي رغم وجود طرح هاي متعدد، مشكلات بافت در سال هاي اخير افزايش يافته است و نياز به احياي فعالانه بافت را ضروري نشان مي دهد، روش تحقيق، توصيفي و تحليلي است و با اتكا به مرور پيشينه تحقيق از سويي بررسي اسناد مربوط به بافت تاريخي شوشتر و مطالعات ميداني از سوي ديگر به تحليل مسئله مي پردازد . يافته هاي تحقيقي نشان مي دهد كه راهكارهاي برون رفت از مشكلات و احياي بافت تاريخي ارزشمند در گرو اجراي برنامه هايي است كه براي راهبردها و سياست هاي تعاملي بين بازآفريني فرهنگي و گردشگري فرهنگي شهري استوار است. رويكرد گردشگري فرهنگي نيز مانند بازآفريني به نوبه خود نيزاز ابزار موثر در احياي بافت تاريخي محسوب مي شود. بالفعل سازي پتانسيلي هاي بالقوه گردشگري و هويت تاريخي در رابطه اي مستقيم با يكديگر حيات واقعي و مدني شهري را تضمين مي كند. جهت تدقيق موضوع، كاربست راهبردهاي پيشنهادي در طراحي بافت تاريخي شوشتر مورد بررسي قرار گرفته است تا زمينه تحول و معاصرسازي يكي از بافت هاي ارزشمند كشور فراهم گردد.